HER GÜNÜN DEĞERİNİ BİL

 Son cümleler sahiden söylendi mi?   Nihai kararlar alındı mı? Zaman aleyhimize de işledi mi? Herşey için çok geç kalındı mı? Son dilekler dilenip, vasiyete döküldü mü?

Ben aslında yokum. Bedenim, Ruhum kayıp. Ben aslında doğmadım Varolmadım. Kalbim kayıp. Kalbim bu sızıya dayanamıyor.

 Boğuluyorum. içimdeki sesten, Kafamdaki sesten, Dışardaki sesten. Boğuluyorum. Üzerimdeki bu gözlemden, Adım adım ensemden, Bir an boşluk vermeden arkamdam gelmeden, Boğuluyorum. Ben olmadan, Arzu olmadan, Mutlu olmadan gün geçmesinden.

Derinde en derinde, İsteyipte atamadığım bir his, Bir derin mevzu var. Yok olsa bir anda hafifler miyim, Yokluğundan eksilir miyim.  Derine en derine inmiş vaziyette.  Yuva yapmış yerini bellemiş.

Kulağımdaki huzurlu sesle yürüyorum. Gözlerimdeki resimle mest olup yağmurda  ıslanıyorum, Zaman bilmiyorum. Soğuk bastırıyordu.

Hep bir yerlere bir şeylere  Koşturmaca halden, yetişmeye,  Ben hep sana. Mahmur gözlerden, Yorgun bedenden, Onca nedenden, Gelip sana aymayı değişmem.

Zaman. Zaman.. Zaman... Sana sahip olana çektirdiğin çile hak mıdır? Bitmeye yakın verdiğin mükafatlar müstahak mıdır? Duvar. Duvar.. Duvar... Elindeki sınırsız kaynaklarla çaresiz kalmak mıdır? Nefes dahi almadan çaresizlikle kıvranmak mıdır? Zeynep Casalini - Duvar