HER GÜNÜN DEĞERİNİ BİL

Bu beden benim mi Bu sözler bana mı ait Bunca çabayı ben mi gösterdim. Yokmuş gibi devam mı ettim, Hiç mi gerçeği görmedim Kaybetmeyi derinden hissetmedim mi

  Aklın karışırsa Gözlerime bak  Yönün kaybolursa  Gözlerime bak Titrerse için Gözlerime bak   Çaresiz kalırsan  Gözlerime bak Dünya Kararırsa Gözlerime bak Arzusuz kalamazsan  Gözlerime bak.

Neye, niçine cevap verir misin? Gözlerini devirmeden bakabilir misin? Sözlerinle dövmeden anlatabilir misin? Kimsin? Bir şey misin? İki mi? Nesin? Haklı mısın? Haksızlığa tepki misin? Gerçekten insan mısın? Kimsin?

 Son cümleler sahiden söylendi mi?   Nihai kararlar alındı mı? Zaman aleyhimize de işledi mi? Herşey için çok geç kalındı mı? Son dilekler dilenip, vasiyete döküldü mü?

Ben aslında yokum. Bedenim, Ruhum kayıp. Ben aslında doğmadım Varolmadım. Kalbim kayıp. Kalbim bu sızıya dayanamıyor.

 Boğuluyorum. içimdeki sesten, Kafamdaki sesten, Dışardaki sesten. Boğuluyorum. Üzerimdeki bu gözlemden, Adım adım ensemden, Bir an boşluk vermeden arkamdam gelmeden, Boğuluyorum. Ben olmadan, Arzu olmadan, Mutlu olmadan gün geçmesinden.

Derinde en derinde, İsteyipte atamadığım bir his, Bir derin mevzu var. Yok olsa bir anda hafifler miyim, Yokluğundan eksilir miyim.  Derine en derine inmiş vaziyette.  Yuva yapmış yerini bellemiş.