HER GÜNÜN DEĞERİNİ BİL

  Bir yol var, çıkmazlarla dolu Ama her adımda seni daha yakından hissediyorum, Zamanla, geçmişin yankıları sessizleşecek Ve seninle her şey bir şarkıya dönüşecek, Dalgaların sahile vurduğu gibi. Adımlarım ağır, kalbim huzursuz Ama içimde bir his var, Güneş batarken yavaşça doğacak yeni bir gün gibi, Ve o gün, her şeyin daha berrak olacağı an olacak. Şu an her şeyin sonlanması için bir adım daha Ve o adım, seni sevmenin her halini anlamak olacak. Henüz tamamlanmamışken bir şeyler Biliyorum, zaman her şeyi doğru yapacak. Huzur içinde bekleyeceğim, Her şeyin vaktini alması için Ve bir gün, yavaşça kaybolacak geçmişin ağırlığı, Bir rüzgar gibi uçup gidecek Ve ben, sana doğru giden yolu bulacağım. Birlikte, her anı yavaşça inşa edeceğiz Ve ben, her sabah seni hayal ederek uyanacağım. Çünkü beklemek de bir anlam taşır Ve bekleyerek seni daha çok seviyorum, Gün geçtikçe daha netleşen bir sevda gibi. Sonunda, bir yere varacak her şey Ve o an, birlikte olmanın başlangıcı olacak Zamanın içi...

Asla yok olmuyor musun? Onca zaman geçti, dönüp bakmadım, Şimdi aniden çıkıyorsun karşıma, Sorguluyorsun… Yok sandığım ne varsa, Tek tek geri getiriyorsun, Büyük sözler verdim kendime, Şimdi bana yaşatıyorsun. Bana ne yapıyorsun? Tüm hayatımı altüst edip Beni baştan mı yaratıyorsun, Yoksa gerçek arzuyu mu uyandırıyorsun? Bana ne yapıyorsun? Fırtınadan bir türlü Dingin sulara geçemiyorum…

Bu ne inat, bu ne hiddet,   Bunca yılın ardında saklı,   Sönmeyen bir öfke mi var hâlâ,   Yoksa bitmemiş hesaplar mı?   Özlemin adı senin dilinde   Kocaman bir boşluk mu şimdi?   Yılların faturasını keserken   Ne bir hatır, ne bir sıcak kelime…   Geldiğin yolları izledim,   Bir zamanlar bildiğim dostu aradım,   Ama bulduğum, yalnızca gölgen,   Yorgun bir mutsuzluğa hapsolmuş hâlin.   Oysa ben geçmişin yükünü indirdim,   Barış dedim, huzur dedim,   Ama sen…   Beni yargılamak için mi döndün?   Boşa değilmiş geçen yıllar,   Boşa değilmiş uzak kalışlar,   Meğer dost sandığım o eski sima,   Çoktan silinmiş hatıralardan. Halil Sezai- Sonbahar

Ellerime bıraktığın kalbi, bir serçe ürkekliğiyle taşımalıydım. Oysa ben, rüzgâra kaptırdım, bir anlık gölgeye, bir kuruntunun içine düşerek… Beklediğin sokaklarda zaman susmuş, ayak izlerin bir duanın içinde kaybolmuştu. Sen sessizdin, yalnızca sevgini sunarak bekleyen bir ağaç gibi, kökleri sabırla toprağa sarılmış. Ama ben, dalgaya kapılmış bir yaprak gibi, kendimi şüpheye savurdum. Sessizliğini okuyamadım, yüreğindeki sabrı göremedim, sevgini tereddüte gölge ettim. Şimdi zamanın gerisinde, avucuma düşen pişmanlıkla, kalbini tekrar emanet almaya cesaretim var mı bilmiyorum. Ama biliyorum ki, bir özür, bir dokunuş, bir içten bakış belki tekrar yeşertebilir bizi.

Sevmek dışında hiçbir şey dokunmasın ruhuma, Nefretin karanlık kıvrımları uzak olsun, Öfkenin sert rüzgarları sönsün içimde, Sadece sevmek, ışığın diliyle konuşmak istiyorum. Bir süredir kayıp öfkem, Bir süredir silik nefretin gölgesi, İstemem bir daha var olsun, Sevmek yeter bana, Gül rengi bir sabah gibi büyüsün içimde. Düşlerim temiz, bulutlar kadar hafif, Kelimelerim huzurdan dokunsun, Yalnızca iyi düşünmek, Yalnızca iyi olmak… Kaos uzakta, unutulmuş bir masal, Ben mutluluğu çağırıyorum, Bir zirve gibi serin ve özgür, Bir gökkuşağı gibi kucaklayıcı. Sevmek varken neden kirlenir insan, Neden yüklenir kinle taşan bir gece? Bırak, sevmek olsun her şey, Bırak, ışık dokunsun yüreğimize… Nights in White Satin - The Moody Blues

  Koca koca çınarlar, göğe başkaldıran, Kökleriyle geçmişe, dallarıyla yarına uzanan. Bir gün sessizce eğildiler toprağa, Gövdeleriyle, yapraklarıyla kucakladılar karanlığı. Ama gitmek miydi bu, gerçekten gitmek? Her bir yaprakları, rüzgarda yeniden dirilmek... Bize bıraktıkları, unutulmaz anılar, Dilden dile dolanan efsane şarkılar. Bir akşam, sıcak bir çay oturmasında, Fısıldarlar eski bir gramofon plağında. Bir düğünde, kahkahaların arasında, Ya da bir yalnızlık gecesinde, yıldızlı bir masada. Onlar gittikçe, yankıları büyür; Bir film karesinde, sahnelerden süzülür. Bir şarkının notasında yüreğe dokunur, Göz pınarlarını ıslatan bir hatıra olur. Toprak oldular belki, ama kaybolmadılar. Her adımda, her nefeste bizimle varlar. Bir çınarın gölgesi gibidir hatıraları, Hem serinlik, hem sıcaklık taşır yarına. Koca çınarlar… devleşen ruhlarıyla, Kendi hikayemizin köşelerinde saklılar hala. Ne zaman bir şarkı çalsa eski bir radyoda, Ne zaman bir gülüş yankılansa boş bir salonda, Onlar g...

Her sabah bir “günaydın” düşer ekrana, Geceye uzanan bir umudun ilk adımı gibi, Kelimeler sessiz, ama yankısı büyük, Sözler dokunmasa da kalplere, Bir sevda başlar, adı konulmamış. Gün boyu süren sessizlik, Sonsuz bir sabırla korur bizi, Ne bir soru, ne bir haber, Ama yine de bilirim, Oradasın, hep bir yerlerde. Sonra gece gelir usulca, Karanlık çökerken yeniden filizlenir hasret, Bir “iyi geceler” düşer ekrana, Bir yıldız gibi, sessizliğin içinden parlar, Ve o an yeniden büyür sevda. Ne el ele tutuşuruz, ne göz göze geliriz, Ama her harfte bir dokunuş saklı, Görünmez bir bağ örülür aramızda, Her gece yeniden başlayan, Ve sabaha kadar süren bir masal gibi. Bu nasıl bir sevgi, nasıl bir özlem, Ne konuşuruz ne unuturuz birbirimizi. Sessizliğin ortasında büyür filizler, Ve her gece, Bir “iyi geceler”le yeniden doğar sevgimiz.