BENİ DERİNDEN YARALAYAN YOLCU İÇİN
Zaman gelmiş ve her yer buz
kesmişti. Kalkmıştı yerinden gidecekti kuşkusuz, çünkü kafasına koymuştu..
aslında neden geldiğini kendi bile bilmiyordu bir arayış içerisindeydi kendi
kendine, bulamamış yardım talep etmişti… sığınmak istemişti her hangi birine.
gideceği daha geldiği gün belliydi. Boşaltmamıştı valizini sadece gerekli
olanları çıkartmıştı meydana yeteri kadarını.. hiç hesap etmezdi , düşünmekten
yorulur çabuk pes ederdi, sadece yaşamayı severdi… bir anda çıktı karşıma bu
yolcu. Zaman geçti, vakit geçti.. yaşadım onunla o da benimle.. basit değildi,
hiç bir şey kolay olmamıştı, onları yaşamak.. bedenimin iki bez parçasına
alıştığı gibi alışmıştım ona… gideceğini unutmuştum belki o da unutmuştu zaman
gelmeseydi girmeseydi aramıza o güzel anlarda dursaydı yavaşlasaydık tadını
daha çok çıkarsaydık. Geldi zaman ve yolcu arkasına bile bakmadan kalkıp gitti
geldiği andan beri yaşanılanları unuttu vakit geldiğinde tereddüt bile etmedi
düşünmedi geride neler bıraktığını zamanı geldi ve gitti.. yolcuydu sadece
gelip geçti. Adres sorar gibiydi. Ben bilemedim adresini bulmaya gitti…
T. GÜL
Yorumlar
Yorum Gönder