HER GÜNÜN DEĞERİNİ BİL

sabah olur gözüm sana açılır. gün gelir en tenha köşeye sessizliğe oturur. aşk gelir ansızın kapıdan içeri girer, ne yapacağını şaşırırsın Kalp atar, ince sızıyla başbaşa kalırsın. Geçer sanırsın da geçmeyen bir amansizla o zaman tanışırsın.

Bitmeyecek mis gibi gelir  Sitem etmeyecek, haykirmayacak gibi sonunda hep sessizce gülen  bir yüz gibi öylece kalır gibi. Suskun  adeta yorgun gözlerle boşluğa bakar gibi, çaresiz.                                                                                     A.SOYLU 

Bir defa dersin,  Gün gelir iki eder bir defayı geçer. Zaman alır seni yine iki defanın içinde alıkoyar Tamam dersin. Az buz değil tamam. ama kalmaz tek seferle iki eder üç eder. Gelmeye başladı kısır döndü. Nasıl olur az çok herkes bilir bu duyguyu, söz verilen bir daha yapmicam denilen yada şunu biz hiç yapmayalım diyen sözler öyle zamanlarda çiğnenir ki beyin fırtınasıyla baş başa kalırsın.  Saçma sapan sorgulamalar içine girip ne olduğunu anlamaya çalışırsın. Geçmez, bitmez ve tükenmez duygular şüpheli duygulara teslim olur. Ağır sorgu haliyle kendinden geçerler. Ve asla unutulmayan anılara yer açarlar.                                                                     A. SOYLU

                     Farkında olmadan sevmişim                     Duman gibi sızmışsın içime                    Gözlerime suretini çizmişsin                     Kulaklarım da sadece senin sesin                     Aynaya baktığım da bile seni görür olmuşum                       Farkında olmadan seninle yaşamayı öğrenmişim                        Hayallerime hep seni koymuşum                           Bilmiyorum ne zaman olmuş                           Farkında olmadan sevmişim....

                        Yaz kış demeden seni senelerce bekleyebilirdim Gözlerim kör olsa da geleceğin yöne gözlerimi mahkum edebilirdim               Bana desen ben sana kendim can olabilirdim                       Yine de istemiyorsan bana deseydin                       Senin varmak istediğin bütün yolları                          Sen yorulma diye açabilirdim...                                          TuqbaqüL

Seviyorum gūlūşlerimi  Attığım kahkaha senin için  Günlerdir tatlı bir telaş  Şikayetçi değilim Sonu sana çıkan telaş içindeyim  Basmıyor ayaklarım yere Yürümeyi yeni öğrenen çocuklar gibiyim Ilk defa konuşuyorum sanki Bütün kelime haznemi sana dõkesim var Ya da boşver kelimeleri Sadece ellerini tutup omzuna yatasim var Bu aralar bende bir haller var Leylalardayim Her gün seni gõresim var Dedim ya telasim var Tatlı telasim  Daha senin yūrūdūğūn sokaklarda yūrūmedim Yapmam gereken bir çok işim var...       Kardeşim için Melegime                 TuqbaqūL

Seviyorum gūlūşlerimi  Attığım kahkaha senin için  Günlerdir tatlı bir telaş  Şikayetçi değilim Sonu sana çıkan telaş içindeyim  Basmıyor ayaklarım yere Yürümeyi yeni öğrenen çocuklar gibiyim Ilk defa konuşuyorum sanki Bütün kelime haznemi sana dõkesim var Ya da boşver kelimeleri Sadece ellerini tutup omzuna yatasim var Bu aralar bende bir haller var Leylalardayim Her gün seni gõresim var Dedim ya telasim var Tatlı telasim  Daha senin yūrūdūğūn sokaklarda yūrūmedim Yapmam gereken bir çok işim var...       Kardeşim için Melegime                 TuqbaqūL

    Niyetim sessizliği konuşturmak     Sana uzattigim ellerimi geri çevirme     Biliyorum aslında tam da ihtiyacın olan şey     Biktin görüyorum kendi sessizliginden     Özgür bırak artık düşüncelerini korkma     Beni incitemez dudaklarından çıkan cümleler      Tamam şöyle yapalım     Rahat bırakalım dudaklarını     Gözlerine bırak kendini, hissettiklerini     Bırak ki ben de göreyim     Senin de ben gibi acı çektiğini     Bir kereligine rahat bırak kendini..                   TuqbaqūL     

3 yıl öncesindeymiş blogculuk. Görüyorum ki herkes elini eteğini çekmiş bu camiadan. Ne büyük bir kayıp. Oysa ben büyük bir hevesle başladım. Hala da devam etmekte, sanırım bu teknolojinin getirdiği kötü alışkanlık. Fırsat mı bulunamıyor yoksa başka bir sebep mi içimi rahatlatmak adına bu cevabı almak istiyorum. Blog öyle her yere benzemezdi. Yazılar da sıradan değildi.Biz blog sakinleri oldukça asildik. Büyük bir kayba uğramışız birer birer dökülmüşüz de haberimiz yokmuş.

ben sende kaybolan özlemi sevdim Gözlerinde yok olan umudu sevdim, Gülen yüzünün arkasında duran , Hayatını sevdim.

Gel; Hayal kurmaktan korkan çocuğa hayal kurdurmak gibi, Damla damla olan gözlere bir tebessüm için, Yeni yeniden başlamak için, gel.

Kimsesiz koydular adımı Yokmuş benim kimim kimsem Ne annem, ne babam, Ne ablam, ne abim Tekmişim işte kimsesizmişim Neden diye sormayın bilmiyorum Görüyorum sokakta çocukları Onlar üşüyünce anneleri ellerini ısıtıyor Benimse bi cebim bile yok soğuktan koruyacak Ellerimi çalışarak ısıtıyorum Neden diye sormayın bilmiyorum Babaları çocukları yorulunca omzunda taşıyor Benimse sırtımda ağırlımca iş taşımam gerek Yaşıtlarım sıcacık yuvalarından okula giderken Benim sokaklar da çalışmam gerek Neden diye sormayın bilmiyorum Kimsesiz diyorlar bana Üşüyünce ısıtacak annem yok Beni sırtında taşıyacak babam Annesi babası olmayınca kimsesiz oluyormuş çocuklar Neden yok sormayın bilmiyorum Ama zormuş kimsesiz olmak Keşke olsalardı bana kızsalardı oyuncak almasalardı Yine de severdim, sarılırdım Isıtmasalardı taşımasalardı Sadece olsalardı... Böyle işte ben kimsesizmişim...                   ...

Zaman gelmiş ve her yer buz kesmişti. Kalkmıştı yerinden gidecekti kuşkusuz, çünkü kafasına koymuştu.. aslında neden geldiğini kendi bile bilmiyordu bir arayış içerisindeydi kendi kendine, bulamamış yardım talep etmişti… sığınmak istemişti her hangi birine. gideceği daha geldiği gün belliydi. Boşaltmamıştı valizini sadece gerekli olanları çıkartmıştı meydana yeteri kadarını.. hiç hesap etmezdi , düşünmekten yorulur çabuk pes ederdi, sadece yaşamayı severdi… bir anda çıktı karşıma bu yolcu. Zaman geçti, vakit geçti.. yaşadım onunla o da benimle.. basit değildi, hiç bir şey kolay olmamıştı, onları yaşamak.. bedenimin iki bez parçasına alıştığı gibi alışmıştım ona… gideceğini unutmuştum belki o da unutmuştu zaman gelmeseydi girmeseydi aramıza o güzel anlarda dursaydı yavaşlasaydık tadını daha çok çıkarsaydık. Geldi zaman ve yolcu arkasına bile bakmadan kalkıp gitti geldiği andan beri yaşanılanları unuttu vakit geldiğinde tereddüt bile etmedi düşünmedi geride neler bıraktığını zamanı g...

          Soğuk bir el sıcacık hayatıma dokundu Küçücük beynim de tonlarca sorular Ağırlığının altında ezildiğim düşünceler Bu yaşta öğrendiğim bir sürü duygular... Soğuk bir el sıcacık hayatıma dokundu Ne olduğunu anlamadığım olaylar, olaylar Koştukça daha da uzayan yollar Karanlık odalar, kaybolan ben... Soğuk bir el sıcacık hayatıma dokundu Çok fazla gürültü var kafamda Dilimin ucunda dökülmeyi bekleyen kelimeler İçimde kendi ağırlığım kadar nefretim var beni boğan... Soğuk ellerinizle dokunmayın sıcacık insanlara İçinizde ki zehri tertemiz kalplere akıtmayın Bırakın masumları, sevgiyi hak edenleri Kendi ateşinizde kendiniz yanın yakmayın körpeleri...     T.GÜL

Üstümüzden bir hayli zaman geçmesine karşın eksilmeden aksine üzerine birçok konu koyarak yeniden dile ilham olmaya geldik.Hoş geldik. Geçen zamanı bir yenilik olarak görebiliriz. Yazar arkadaşımla birlikte beraber sürdürmeye devam edeceğiz.Yazılarımızda farklı konular ve temalar olacak. Ama alışagelmiş olan gece, zaman ve güneş için tutumumuz aynıdır. Orda bir değişiklik olmayacak. Daha güncel konularla kültürel etkinliklerle paylaşım içinde olacağız. Bu geçen süreçte en çok içimizde gıpta kalan blog sakinleri ve sevgili takipçiler oldu. Yazılarınızı ve yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyor olacağız.Bu ilk yazımda "merhaba" diyerek başlamak istedik. MERHABA. Geride kalan ve gelecek olan zamanı değerli kılmaya, her saniyeyi, göz açıp kapayıncaya kadar geçen anı yakalamaya, dolu dolu mutlu anlara tercih etmeye geldik. Tekrardan hoş geldik. "Zamanın saati geldi mi beklemez, sen ona doğru koşacaksın anı yakalamak senin elinde çünkü."      A.SOYLU