Ana içeriğe atla

Kendi Kendime Yaslanırken

Gözlerime bak

 
Aklın karışırsa
Gözlerime bak 
Yönün kaybolursa 
Gözlerime bak
Titrerse için
Gözlerime bak
 
Çaresiz kalırsan 
Gözlerime bak
Dünya Kararırsa
Gözlerime bak
Arzusuz kalamazsan 
Gözlerime bak.

Yorumlar

  1. Merhabalar.
    Ben WOWTURKEY'in eski üyelerindenim. Eski wowturkey kapatılmış, yenisi açılmış, hiç haberim yoktu. Eski kullanıcı adım ve şifremle bir türlü giremedim. Daha sonra bir şeyler yaparak yeniden hesap, üyelik falan derken girdim ve kategorileri incelerken şiir kategorisini gördüm ve ilk şiire tıklayınca kendimi burada buldum. Burası da benim de üyesi olduğum Blogger'in platformu. Neyse başınızı ağrıtmadan şiirinizi okuyayım. Şiiri okudum. Başına ne iş gelirse gelsin, bir çift göze bakmanın yeterli olacağını anlatan çok güzel bir şiir okuduğumu söyleyebilirim. Kaleminize, emeğinize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.
    Benim Blogger'deki sayfamın adı Değirmenden Mektup Var.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
  2. Hem blogger hem de wowturkey için tekrardan merhabalar. Şiirime gösterdiğiniz özen, onca değerleri cümle öyle kıymetli ki. Beni hem çok mutlu ettiniz hem de yüreklendirip cesaretlendirdiniz. Çok teşekkür ederim. Sizi de takipteyim. Sevgilerle..

    YanıtlaSil
  3. Yüreğinize sağlık 🌺

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Her Günün Değerini Bil, diyorsak, o güne bir yorum bırakmak da fena fikir değil.
Yazıyla ilgili düşüncelerini duymak beni mutlu eder. :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Önüm Arkam Sobeyim

Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim.                                    (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)

Kendine Yolculuk

Zamanla öğrendim; Bazen en derin sessizlik, Bir kalbin en gürültülü çığlığıdır. Kelimeler yorgun, Cümleler bitkin, Ama içimde dinmeyen bir fırtına var hâlâ. Alır da giderim başımı, Kendime dönerim. İnzivanın sessizliğinde Belki yeni bir ben saklıdır, Belki başka bir bahar… Francis Lai – Un Homme et Une Femme         

Büyük Evin Yalnız Cenazesi

 Her şey fazla fazla ev de  Kalabalık toplanmış Bu zamana kadar gelmeyen evlatlar Biri doktor, biri avukat, biri iş adamı Gelmişler sonunda baba evine Babalarının cenazesine Boş bir uğultu sonu görülmeyen salonda Diller de hayat şartları yoğun tempo  Ve bunun gibi daha niceler Baba artık toprak altında Demek ki varlığı gitti konusu da bitti      t. g. A