- Bağlantıyı al
- X
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim. (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)
Merhabalar.
YanıtlaSilDizelerinizde ve satır aralarında insan kendini buluyor. İnsana kendini hatırlatıyor. Gerçekler acıdır. İnsan sürekli gerçeklerden kaçar. Bu şiiriniz de çok güzeldi. Kaleminize, emeğinize ve yüreğinize sağlıklar dilerim. Şiir, insanın yüreğinden kalemine cazibeli bir su akışıdır. Hele de şiir, susayan gönüllere ilaçtır.
Selam ve saygılarımla.