Ana içeriğe atla

Kendi Kendime Yaslanırken

ZAAF

 Ben aslında yokum.
Bedenim, Ruhum kayıp.
Ben aslında doğmadım
Varolmadım.
Kalbim kayıp.
Kalbim bu sızıya zayıf..

Yorumlar

  1. Merhabalar (Recep Altun-Değirmenden Mektup Var.)
    Bilgisayarıma Linux tabanlı Pardus işletim sistemin kurdum, ancak henüz hesaplarımı tanıtamadığım için kimliğim "Anonim" olarak yer alıyor. Kusuruma bakmayın.
    Kullandığınız temanın ara yüzü menüsünde "izleyiciler" eklentisini göremediğim için sayfanızı takibime alamadım. Eğer "izleyiciler" eklentisini sayfanıza alırsanız sayfanıza üye olabilirim.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yeni yeniden merhabalar, izleyicileri ekledim. artık daha da yakından takip için bir engel kalmadı efenim. Bu gece yorumları yazarken ufaktan başka ilhamlara da sebep oldunuz. Teşekkür ederim. Saygılarımla Arzu Soylu..

      Sil

Yorum Gönder

Her Günün Değerini Bil, diyorsak, o güne bir yorum bırakmak da fena fikir değil.
Yazıyla ilgili düşüncelerini duymak beni mutlu eder. :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Önüm Arkam Sobeyim

Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim.                                    (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)

Gözlerime bak

  Aklın karışırsa Gözlerime bak  Yönün kaybolursa  Gözlerime bak Titrerse için Gözlerime bak   Çaresiz kalırsan  Gözlerime bak Dünya Kararırsa Gözlerime bak Arzusuz kalamazsan  Gözlerime bak.

Kendine Yolculuk

Zamanla öğrendim; Bazen en derin sessizlik, Bir kalbin en gürültülü çığlığıdır. Kelimeler yorgun, Cümleler bitkin, Ama içimde dinmeyen bir fırtına var hâlâ. Alır da giderim başımı, Kendime dönerim. İnzivanın sessizliğinde Belki yeni bir ben saklıdır, Belki başka bir bahar… Francis Lai – Un Homme et Une Femme         

Büyük Evin Yalnız Cenazesi

 Her şey fazla fazla ev de  Kalabalık toplanmış Bu zamana kadar gelmeyen evlatlar Biri doktor, biri avukat, biri iş adamı Gelmişler sonunda baba evine Babalarının cenazesine Boş bir uğultu sonu görülmeyen salonda Diller de hayat şartları yoğun tempo  Ve bunun gibi daha niceler Baba artık toprak altında Demek ki varlığı gitti konusu da bitti      t. g. A