Ana içeriğe atla

Kendi Kendime Yaslanırken

DEĞİŞİM

Her şey değişir "değişmeyen tek şey değişimin kendisidir."Ne doğru demiş Heraclitus. Bugün hayatta olsaydı muhtemelen bu doğru sözler için her gün kulakları çınlıyor olacaktı, şuan pek farklı sayılmaz aslında.
İnsan ana rahmine düştüğü andan itibaren saliselerle bir değişim içine girmektedir.Kendisiyle birlikte anne ve babayı da etkilemektedir. Fiziksel ve duygusal olarak bir çok yenilik kazanır, hayatlarına.
İnsanın adım attığı,ömrünün  geçtiği yerde artık alışılmış davranışlar değişimi fark ettirmez.Değişim sinsi sinsi sızar içimize, hayatımıza.Her ne kadar karakterden, kişilikten doğru bildiğimizden şaşmayız desek de şartlar el vermez değişime karşı koymaya.
Ne çok kayıp verdik zamana, benim için yıllara.Dün gibi aklımda olan anılarla taze tutmak, yer yer sohbet esnasında bahsini açmaktan başka yapılacak bir şey bırakmadı değişim.Bir türlü bitmiyor, ömür geçip gidiyor, insan büyüyor olgunlaşıyor tamamen bayatlayana kadar savaşıyor, sonra da bir karış toprakla değişime boyun eğiyor.Korkarım ki bir gün hayallerime kavuşup bu değişimin bir parçası olmayayım.Arzu olarak polyanna gibi ömür sürmeyi, vazgeçilmez felsefem"Her günün değerini bil"ile yoluma devam etmeyi dilerim.


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Önüm Arkam Sobeyim

Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim.                                    (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)

Gözlerime bak

  Aklın karışırsa Gözlerime bak  Yönün kaybolursa  Gözlerime bak Titrerse için Gözlerime bak   Çaresiz kalırsan  Gözlerime bak Dünya Kararırsa Gözlerime bak Arzusuz kalamazsan  Gözlerime bak.

Kendine Yolculuk

Zamanla öğrendim; Bazen en derin sessizlik, Bir kalbin en gürültülü çığlığıdır. Kelimeler yorgun, Cümleler bitkin, Ama içimde dinmeyen bir fırtına var hâlâ. Alır da giderim başımı, Kendime dönerim. İnzivanın sessizliğinde Belki yeni bir ben saklıdır, Belki başka bir bahar… Francis Lai – Un Homme et Une Femme         

Büyük Evin Yalnız Cenazesi

 Her şey fazla fazla ev de  Kalabalık toplanmış Bu zamana kadar gelmeyen evlatlar Biri doktor, biri avukat, biri iş adamı Gelmişler sonunda baba evine Babalarının cenazesine Boş bir uğultu sonu görülmeyen salonda Diller de hayat şartları yoğun tempo  Ve bunun gibi daha niceler Baba artık toprak altında Demek ki varlığı gitti konusu da bitti      t. g. A