Ana içeriğe atla

Kendi Kendime Yaslanırken

Zamanın İçindeki Yol

 


Bir yol var, çıkmazlarla dolu
Ama her adımda seni daha yakından hissediyorum,
Zamanla, geçmişin yankıları sessizleşecek
Ve seninle her şey bir şarkıya dönüşecek,
Dalgaların sahile vurduğu gibi.

Adımlarım ağır, kalbim huzursuz
Ama içimde bir his var,
Güneş batarken yavaşça doğacak yeni bir gün gibi,
Ve o gün, her şeyin daha berrak olacağı an olacak.

Şu an her şeyin sonlanması için bir adım daha
Ve o adım, seni sevmenin her halini anlamak olacak.
Henüz tamamlanmamışken bir şeyler
Biliyorum, zaman her şeyi doğru yapacak.

Huzur içinde bekleyeceğim,
Her şeyin vaktini alması için
Ve bir gün, yavaşça kaybolacak geçmişin ağırlığı,
Bir rüzgar gibi uçup gidecek
Ve ben, sana doğru giden yolu bulacağım.

Birlikte, her anı yavaşça inşa edeceğiz
Ve ben, her sabah seni hayal ederek uyanacağım.
Çünkü beklemek de bir anlam taşır
Ve bekleyerek seni daha çok seviyorum,
Gün geçtikçe daha netleşen bir sevda gibi.

Sonunda, bir yere varacak her şey
Ve o an, birlikte olmanın başlangıcı olacak
Zamanın içinde kaybolacak her şey,
Ve seninle o an, sonsuza kadar sürecek.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Önüm Arkam Sobeyim

Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim.                                    (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)

Gözlerime bak

  Aklın karışırsa Gözlerime bak  Yönün kaybolursa  Gözlerime bak Titrerse için Gözlerime bak   Çaresiz kalırsan  Gözlerime bak Dünya Kararırsa Gözlerime bak Arzusuz kalamazsan  Gözlerime bak.

Kendine Yolculuk

Zamanla öğrendim; Bazen en derin sessizlik, Bir kalbin en gürültülü çığlığıdır. Kelimeler yorgun, Cümleler bitkin, Ama içimde dinmeyen bir fırtına var hâlâ. Alır da giderim başımı, Kendime dönerim. İnzivanın sessizliğinde Belki yeni bir ben saklıdır, Belki başka bir bahar… Francis Lai – Un Homme et Une Femme         

Büyük Evin Yalnız Cenazesi

 Her şey fazla fazla ev de  Kalabalık toplanmış Bu zamana kadar gelmeyen evlatlar Biri doktor, biri avukat, biri iş adamı Gelmişler sonunda baba evine Babalarının cenazesine Boş bir uğultu sonu görülmeyen salonda Diller de hayat şartları yoğun tempo  Ve bunun gibi daha niceler Baba artık toprak altında Demek ki varlığı gitti konusu da bitti      t. g. A