Küller Değil, Kelimeler

Bir sabah uyandım, tanıdıklar yok,

Odanın içi sessiz, dışarısı çok soğuk.

Alışılmış sesler, birer birer sustu,

Ama içimde bir melodi, hâlâ usul usul çalmakta.

Duvarlar yer değiştirdi, masa başka masa,

Yüzler tanıdık değil ama maskeler tanıdık aslında.

Bir adım ileri her bakışta gölgeler,

Ama ben ışığımı içimde saklamayı öğrendim meğer.

Elvedalar çoğaldı, biri omzuma, biri kalbime,

Kimi dost görünüp içten çekildi derinime.

Sevda da bir rüzgâr oldu, esti, geçti,

Ama köklerim toprakta, ben hâlâ buradayım işte.

Yeni bir sayfa değil bu,

Bu bambaşka bir kitap—ve ben yazarım.

Küllerimden değil, kelimelerimden doğuyorum bu defa,

Umuda inanan bir kadının en güzel zamanı başlar şimdi.