Ana içeriğe atla

Kendi Kendime Yaslanırken

Bitmeyen Hikayelere

Maya% Rakı tokuşturma% FB% 3 | Facebook 
Yeni başlangıçlara,
Yeni yeniden diyenlere
Umudu yeşertenlere
Vazgeçmeyenlere
Gözü karartanlara,
Hep buradayım diyenlere
Sevenlere, sevilenlere
Kalbi hep çıkacak gibi atanlara
Kelebeklere.
Bir ömür mutluluğa evet diyenlere.
Her yaşta mutluluğa
Her geçen saniyelere aldırmadan yaşayanlara.
Kahramanlara..
   İyi ki Doğdunuz..


Yorumlar

  1. Merhabalar.
    Yaşama tutunanlara ve yaşamın değerini bilenlere atfen kaleme alınmış dizeleriniz arasında dolaşmak bana iyi geldiğine göre, her okuyucunuza da iyi gelecektir. İnsan ancak okudukça görecek. Okumadan göremezsiniz. O halde, okumaya devam edelim.
    İnsana okumak değil, okumamak kaybettirir.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
  2. Merhabalar.
    Çok güzel yazmışsınız ama, iş öyle yeniden kolay değil.
    Selam ve saygılar.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Her Günün Değerini Bil, diyorsak, o güne bir yorum bırakmak da fena fikir değil.
Yazıyla ilgili düşüncelerini duymak beni mutlu eder. :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Önüm Arkam Sobeyim

Önüm, arkam, sağım, solum… sobeyim, Saklandım kendimden, bir ben bile göremeyeyim. Çıkmaz bir sokakta çaresizim, Adımlarım suskun, yüreğim derin sessizim. Yürüdüğüm yolda iz yok, yön yok, Bir hayal uğruna geçmişimle yan yana çok. Zaman susar, kelimeler donuk, Her sokak lambası, bir anıyı yakıp söndürür soluk soluk. Sobelenmiş bir çocuk gibi yüreğim, Kaçarken yakalanmış, ama hâlâ diriyim. Ve belki de en çok kendime yeniyim, Önüm, arkam… her yanım ben — sobeyim.                                    (Saklambaçla Gelen Nisan: Baharın Çocukluğa Açılan Kapısı)

Gözlerime bak

  Aklın karışırsa Gözlerime bak  Yönün kaybolursa  Gözlerime bak Titrerse için Gözlerime bak   Çaresiz kalırsan  Gözlerime bak Dünya Kararırsa Gözlerime bak Arzusuz kalamazsan  Gözlerime bak.

Kendine Yolculuk

Zamanla öğrendim; Bazen en derin sessizlik, Bir kalbin en gürültülü çığlığıdır. Kelimeler yorgun, Cümleler bitkin, Ama içimde dinmeyen bir fırtına var hâlâ. Alır da giderim başımı, Kendime dönerim. İnzivanın sessizliğinde Belki yeni bir ben saklıdır, Belki başka bir bahar… Francis Lai – Un Homme et Une Femme         

Büyük Evin Yalnız Cenazesi

 Her şey fazla fazla ev de  Kalabalık toplanmış Bu zamana kadar gelmeyen evlatlar Biri doktor, biri avukat, biri iş adamı Gelmişler sonunda baba evine Babalarının cenazesine Boş bir uğultu sonu görülmeyen salonda Diller de hayat şartları yoğun tempo  Ve bunun gibi daha niceler Baba artık toprak altında Demek ki varlığı gitti konusu da bitti      t. g. A