Sessizlikte Çırpınan

Nefes alamıyorum,

Bir cam fanusun içinde soluyorum hayatı,

Sesler içimde yankı, dışımda fırtına…

Bir adım, yalnızca bir adım

Atamıyorum.

Nefes alamıyorum,

Zihnim sus pus,

Düşünceler sürgünde…

Yaşamak, alışkanlıktan ibaret bir yorgunluk artık,

Hiçliğe sarılarak uyuyorum her gece.

Nefes alamıyorum,

Kaçamıyorum sesten, sözden, gözden…

Saklanacak bir köşe yok içimde,

Benliğim paramparça

Her bir parçam başka bir çığlıkta boğuluyor.

Bir şeyler var,

Adını koyamadığım

Belki de koymaya cesaret edemediğim

İçimde kıpırdayan bir çağrı gibi,

Sessiz…

Ama derinden.

Kıpırtısız bir rüzgarım ben,

Esmek istiyorum,

Ama bir dalı bile kıpırdatamadan

Yüzüme kapanan kapıların önünde

Bir yabancı gibi bekliyorum.

Her şey yerli yerinde görünüyor,

Ama ben

Kendime bile yabancıyım artık.

Dilim suskun, ben ağır,

Ve dünya… o da suskun.

Ve ben,

Nefes alamıyorum…