Sessizlikte Büyüyen Sevda

Her sabah bir “günaydın” düşer ekrana,

Geceye uzanan bir umudun ilk adımı gibi,

Kelimeler sessiz, ama yankısı büyük,

Sözler dokunmasa da kalplere,

Bir sevda başlar, adı konulmamış.

Gün boyu süren sessizlik,

Sonsuz bir sabırla korur bizi,

Ne bir soru, ne bir haber,

Ama yine de bilirim,

Oradasın, hep bir yerlerde.

Sonra gece gelir usulca,

Karanlık çökerken yeniden filizlenir hasret,

Bir “iyi geceler” düşer ekrana,

Bir yıldız gibi, sessizliğin içinden parlar,

Ve o an yeniden büyür sevda.

Ne el ele tutuşuruz, ne göz göze geliriz,

Ama her harfte bir dokunuş saklı,

Görünmez bir bağ örülür aramızda,

Her gece yeniden başlayan,

Ve sabaha kadar süren bir masal gibi.

Bu nasıl bir sevgi, nasıl bir özlem,

Ne konuşuruz ne unuturuz birbirimizi.

Sessizliğin ortasında büyür filizler,

Ve her gece,

Bir “iyi geceler”le yeniden doğar sevgimiz.