- Bağlantıyı al
- X
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
Ansızın, vakitsiz bir saatte
Cam fanus yok olmuş haldeydi
Ve birden nefes almaya başladım.
Sanki içimde sessizce sakladığım
Tüm o kırık sabırlar
Bir fısıltıyla uyanmıştı.
Geceye adım adım,
Bu özgürlüğe teslim oldum…
Gecenin tekinsizliği kayboldu,
Gecenin ürkütücüğü aydınlandı.
Yorgun düşler diz çökmeyi bıraktı,
Ve karanlık ilk kez bana
Sadece gölge değil,
Bir yol gösterdi.
Gece uzun, evet…
Ama sabah doğmaktan hiç vazgeçmedi.
Ben de vazgeçmedim.
Çünkü beklemekten fazlasıydım artık.
Cam fanus yok olmuştu,
Saklanmak zorunda değildim.
Ayağa kalktım,
Ve bir fırtına gibi esmeye başladım yeniden.
Yorumlar
Yorum Gönder
Her Günün Değerini Bil, diyorsak, o güne bir yorum bırakmak da fena fikir değil.
Yazıyla ilgili düşüncelerini duymak beni mutlu eder. :)